کاردیولوژی هسته ای
عکسبرداری هسته ای قلب یا کاردیولوژی هسته ای چطور انجام می‌شود و با آن به چه اطلاعاتی در مورد بیماری‌های قلبی می‌توان رسید؟
با استفاده از کاردیولوژی هسته ای می‌توان اندازه و عملکرد سیستولیک بطن چپ، و نیز میزان خونرسانی میوکارد (myocardial perfusion) را تعیین کرد. در بطن نگاری هسته‌ای (radionuclideventriculography)، گلبول‌های قرمز خون بیمار با مقدار کمی ماده نشان دار پرتوزا (معمولاً تکنیسیوم ۹۹) علامت‌گذاری می‌شوند. سپس کارایی بطن چپ را می‌توان به دو طریق تعیین کرد.
در روش عبور اول (firs-pass)، در مرحله اولی که گلبول‌های قرمز نشان دار وارد قلب می‌شوند، اشعه تابیده شده از آن‌ها توسط دوربین گامایی که روی سینه بیمار قرار داده شده، ثبت می‌گردد. در روش ثبت متوازن (gated equilibrivin method) یا روش MUGA (multigatedacquistion)، قبل از شروع شمارش اشعه گاما اجازه می‌دهند تا ذرات نشان‌دار در تمام حوضچه خون بدن به طور یکنواخت پراکنده شوند. این روش وضوح تصویرنگاری بطنی را افزایش می‌دهد. در هر دو روش دوربین گاما را می‌توان با ECG مطابقت داد و بدین ترتیب امکان تعیین میزان تابش تام (total emitted counts) در انتهای دیاستول (EDC) و در انتهای سیستول (ESC) و محاسبه کسر خروجی بطن چپ (LVEF) امکان پذیر می‌شود:
در صورت جمع آوری اطلاعات سنتی‌گرافی در تمام چرخه‌ی قلب، می‌توان تصویر کامپیوتری متحرکی از قلب تهیه کرد که در آن حرکات دیواره به خوبی مشخص باشد. تصویربرداری از نحوه خونرسانی میوکارد، معمولاً همزمان با انجام آزمون ورزش یا آزمون استرس فارماکولوژیک (گشاد کننده عروقی) انجام می‌شود. از، پارزانتین (نام تجاری دی پیریدامول)، یا با شیوع بیشتر، آدنوزین به عنوان گشاد کننده‌های عروق کرونر استفاده می‌شود.
چرا کاردیولوژی هسته ای تجویز می شود؟
این آزمایشات خونرسانی میوکارد و قدرت انقباضی قلب، ایسکمی، انفارکتوس، حرکات دیواره و کسر تخلیه ای قلب را اندازه گیری و تعیین می کنند.
مداخلات پرستاری:
قبل از تست:
♦ برای بیمار رویه و ریسک های احتمالی را شرح داده و از وی رضایت نامه آگاهانه بگیرید.
♦ تکنیک انجام تست را برای بیمار شرح داده و اطمینان حاصل کنید که در طول رویه بی حرکت بماند.
بعد از تست:
♦ احتمال خونریزی از موضع تزریق را بررسی کنید..
