لنفانژیوگرافی

روش لنفانژیوگرافی به‌ تعیین علت تورم مزمن اندام تحتانى کمک مى‌کند و مى‌تواند لنفادم اولیه و ثانویه را از هم افتراق دهد. چون مادهٔ حاجب مورد استفاده در لنفانژیوگرافی، زمانى‌که به ریه برسد، مى‌تواند به‌طور موقت مانع از انتشار گازها شود، انجام آزمون‌هاى عملکرد ریوى قبل از لنفانژیوگرافى توصیه مى‌شود و باید در انجام آن در بیماران دچار ناتوانى ریوى قابل‌توجه خوددارى کرد.

چرا لنفانژیوگرافی تجویز می شود؟

این تست تصویر رادیوگرافیک سیستم لنفاوی را می گیرد تا مشخص شود که آیا ناهنجاری خاصی از قبیل ادم پاها، بیماری هوچکین، لنفوما، لنفادنوپاتی و متاستاز لنفاوی وجود دارد یا نه. نتایج این تست برای تعیین مرحله لنفوما و بیماری هوچکین و همچنین تعیین اثربخشی درمان مفید است.

طرز کارانجام لنفانژیوگرافی :

ماده حاجب رادیواپک از طریق یک کاتتر به داخل سیستم لنفاوی تزریق می شود و سپس از بیمار با اشعه ایکس عکس گرفته می شود. ماده رنگی به مدت حدود یکسال در سیستم باقی می ماند، بنابراین می توان تست مجدد انجام داد.

مداخلات پرستاری :

قبل از رویه:

♦ بیمار بایستی برگه رضایت آگاهانه برای رویه های تهاجمی لنفانژیوگرافی را تکمیل کند.
♦ اطمینان حاصل شود که بیمار به ماده حاجب، ید یا غذاهای دریایی حساس نباشد.
♦ عملکرد کلیوی (BUN، کراتینین) چک شود، چون کلیه مسئول پردازش ماده رنگی است.

حین رویه:

♦ واکنش آلرژیک بیمار چک شود که به صورت راش پوستی، خارش، تنگی نفس و تورم ظاهر می شود.

پس از رویه:

♦ برای کمک به دفع ماده حاجب، مایعات زیاد مصرف شود.
♦ نبض های محیطی برای اطمینان از گردش خون کافی پاها بررسی شود.
♦ محل تزریق از نظر عوارضی چون خونریزی، عفونت و ادم چک شود.
♦ ادرار، مدفوع و پوست ممکن است بخاطر ماده حاجب به رنگ آبی درآید.

یکی از مراکزی که این لنفانژیوگرافی انجام می شود کلینیک جراحی عروق بیمارستان ابن سینا می باشد.