بیماری دیورتیکولیت

در بیماری دیورتیکولیت کیسه های کوچکی که دیورتیکول (diverticula) نامیده می شوند در دیواره روده ها تشکیل می شود. هر بخشی از روده کوچک یا بزرگ ممکن است به دیورتیکولوزیس (Diverticulosis) مبتلا شود. شایعترین موضع ابتلا به دیورتیکولیت بخش انتهایی روده بزرگ است. انواع خاصی از مواد غذایی هضم نشده ممکن است در این کیسه ها محبوس شود. باکتری ها در این ناحیه تکثیر کرده و موجب تشدید التهاب می شوند. دیورتیکولیت التهاب حداقل یک دیورتیکول است. رژیم غذایی کم فیبر، دانه ها یا مغزها با ایجاد دیورتیکولیت مرتبط است. زمانی که دیورتیکول ها ملتهب می شوند، احتمال پارگی آنها وجود دارد.

پیش آگهی

التهاب دیورتیکول موجب افزایش ریسک پارگی روده می شود. پریتونیت در اثر آلودگی باکتریال پس از پارگی دیورتیکول رخ می دهد. خونریزی از مخاط روده در منطقه ملتهب می تواند رخ دهد. وجود دیورتیکول و دوره های مکرر التهاب ممکن است با شکل گیری فیستول از یک دیورتیکول به نواحی دیگر شکم از قبیل روده یا مثانه همراه است. بیماران نیازمند جراحی ممکن است بعد از عمل کولوستومی داشته باشند. با توجه به موضع دیورتیکولیت و دلیل جراحی، کولوستومی ممکن است پس از بهبودی برگشت پذیر باشد.

علائم و نشانه های تشخیصی بیماری دیورتیکولیت

♦ دیورتیکولوزیس بدون علامت است
♦ تغییر عادات دفعی روده
♦ آروغ، دفع گاز
♦ درد شکم که اغلب در یک چهارم تحتانی چپ رخ می دهد
♦ خونریزی مقعدی در اثر التهاب دیورتیکولیت
♦ تب در دیورتیکولیت
♦ تهوع، استفراغ
♦ تاکیکاردی در اثر تب
♦ پریتونیت در صورت پارگی دیورتیکول

تست های تشخیصی

♦ انمای باریوم (Barium enema) نشانگر وجود دیورتیکول است – در صورت وجود ریسک پارگی ممنوع است
♦ کولونوسکوپی (Colonoscopy) وجود دیورتیکول را تایید می کند – در طی التهاب حاد ممنوع است
♦ در CT اسکن ضخیم شدن دیواره روده در اثر التهاب یا آبسه ناشی از دیورتیکول دیده می شود
♦ در طی التهاب دیورتیکول شمارش سلول های سفید خون بالا می رود

درمان بیماری دیورتیکولیت

♦ تجویز آنتی بیوتیک:
» سیپروفلوکساسین (ciprofloxacin)
» مترونیدازول (metronidazole)
» تریمتوپریم – سولفامتوکسازول (trimethoprim-sulfamethoxazole)
♦ تجویز مایعات وریدی کافی برای هیدراته نگهداشتن بیمار
♦ درمان درد در صورت نیاز
♦ ناشتا نگهداشتن یا تجویز مایعات صاف در طی التهاب حاد برای استراحت دادن به مجاری روده ای
♦ مداخله جراحی برای تصحیح پارگی دیورتیکول، آبسه، انسداد روده، فیستول
♦ لوله معده پس از جراحی

تشخیص های پرستاری بیماری دیورتیکولیت

♦ درد حاد
♦ تغییر دفع روده ای
♦ اختلال تصویر از بدن

مداخلات پرستاری

♦ پایش علائم حیاتی از نظر تب، افزایش ضربان قلب، کاهش فشار خون
♦ بررسی و شناخت شکم از نظر اتساع، نفخ، وجود صداهای روده
♦ پایش جذب و دفع روزانه
♦ بررسی استوما (Stoma) در محل کولوستومی (colostomy)
♦ بررسی زخم موضع جراحی از نظر ترشحات یا نشانه های عفونت
♦ بررسی گردش خون محیطی، تورم ناشی از ریسک تشکیل لخته
♦ آموزش موارد زیر به بیمار:
» مصرف غذاهای کم باقیمانده در طی دوره تشدید بیماری
» مصرف رژیم غذایی سرشار از فیبر، میوه های تازه، سبزیجات، حبوبات و غلات کامل و سبوس دار، مغز ها، سبوس حبوبات در طی دوره بدون علامت بیماری
» اجتناب از مصرف مسهل و ملین بخاطر افزایش تحریک روده و افزایش فشار داخل شکمی
» اجتناب از بلند کردن وزن در طی دوره بدتر شدن علائم
» اجتناب از خوردن آجیل و تخمه