آنافیلاکسی
در آنافیلاکسی ، یک آلرژن که اغلب غذا یا داور است، وارد بدن شده و موجب آزاد شدن هیستامین ها می شود که نتیجه اش گشادی مویرگ ها و انقباض عضلات صاف است. این واکنش موجب ادم، دیسترس تنفسی، افت فشار خون، تغییرات پوستی می شود که منجر به واکنش آلرژیک می شود. درجات ضعیف تر آلرژی مفرط شامل کهیر زدن (urticaria) و ادم عروقی (تورم ناشی از ترشح یا آنژیوادم) می باشد.
پیش آگهی
پیش
آگهی متغیر بوده و به شدت واکنش و سرعت شروع درمان بستگی دارد. بیماران
لازم است که به مدت یک یا دو روز تحت نظر باشند و در مورد تماس مجدد با
ماده آلرژن به آنها اخطار داده شود.
علائم و نشانه های تشخیصی آنافیلاکسی
♦ تنگی نفس در نتیجه تورم حنجره
♦ افت فشار خون و شوک در اثر اتساع عروقی عمومی
♦ عطسه کردن – یک نشانه شایع در پاسخ به آلرژن
♦ اضطراب ثانویه به تنگی نفس
♦ رال (کراکل) ریوی – بخاطر تجمع مایع در ریه ها
♦ ویزینگ (رانشی) ناشی از برونکواسپاسم
تست های تشخیصی
سطح
تریپتاز که توسط ماست سل ها ترشح می شود در آنافیلاکسی افزایش می یابد. پس
از اینکه حمله حاد اختلال رد شد، تست آلرژی پوستی توصیه می شود.
درمان آنافیلاکسی
♦ تجویز داروهای اورژانسی شامل:
» اپی نفرین برای باز کردن راه های هوایی و کاهش برونکواسپاسم
» کورتیکواستروئیدها برای کاهش علائم
» آنتی هیستامین ها برای تخفیف علائم
♦ تجویز مواد افزایش دهنده حجم در گردش برای درمان هیپوتانسیون ناشی از اتساع عروقی:
» سالین
» پلاسما
» مایعات وریدی
♦ تجویز داروهای منقبض کننده عروقی برای مقابله با اتساع عروقی و افزایش فشار خون:
» نوراپی نفرین
» دوپامین
♦ تجویز اکسیژن مکمل برای حمایت تنفسی
♦ گذاشته لوله تراشه برای حفظ راه هوایی
تشخیص های پرستاری آنافیلاکسی
♦ کاهش برونده قلبی
♦ ریسک خفگی
♦ اضطراب
مداخلات پرستاری
♦ باز نگهداشتن راه هوایی بیمار برای تسهیل تنفس
♦ پایش خشونت صدا و تنگی نفس و بررسی علائم کاهش تنفس
♦ آموزش بیمار برای اجتناب از مواجهه مجدد با ماده آلرژن برای پیشگیری از حملات بعدی
♦ آموزش بیمار برای مراجعه به مراکز درمانی بلافاصله پس از مواجهه با آلرژن برای جلوگیری از آنافیلاکسی
