همودیالیز چگونه کار کند؟

 

یک دستگاه همودیالیز  از فیلتر ویژه ای به نام دیالیزر (که به آن کلیه مصنوعی نیز گفته می شود) برای تمیز کردن خون است.  برای رسیدن خون به دیالیزر ، جراح یک مسیر یا یک ورودی به رگ های خونی ایجاد میکند 

این دسترسی عروقی با یک جراحی مختصر در بازو یا ساعد انجام می شود

دو نوع دسترسی عروقی اصلی وجود دارد

فیستول و گرفت

فیستول اولین انتخاب دسترسی عروقی می باشد و از طریق اتصال یک ورید با شریان  در زیر پوست جهت بزرگ تر شدن رگ خونی انجام میشود

این دسترسی به علت ماندگاری بیشتر و مشکلات کمتر ترجیح داده میشود

این عمل توسط جراح عروق انجام میشود.

فیستول باید خیلی زود جایگذاری شود.

بنابراین باید زمان زیادی برای بهبودی داشته باشد و تا زمانی که به درمان نیاز دارید آماده شود.  

اگر رگهای خونی شما برای فیستول مناسب نباشد ، ممکن است از گرفت استفاده شود.  این شامل پیوستن به شریان و رگ مجاور با یک لوله کوچک و نرم ساخته شده از مواد مصنوعی است که در زیر پوست شما قرار دارد.

 بعد از اینکه فیستول یا گرفت حداقل برای چند ماه بهبود یافت ، می توان از آن برای دیالیز استفاده کرد.  هر بار که برای معالجه بروید ، دو سوزن قرار داده می شود.  سوزن ها به لوله های پلاستیکی وصل می شوند.  یک لوله خون شما را به دیالیزر که در آن پاکسازی انجام میشود منتقل می کند و لوله دیگر خون تمیز شده را به شما باز می گرداند.   نوع سوم دسترسی ، به نام کاتتر ، لوله ای نرم است که به داخل رگ بزرگی در گردن یا سینه شما وارد می شود.  این نوع دسترسی معمولاً زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که فقط برای مدت کوتاهی به دیالیز نیاز دارید.  در هنگام عدم  قرار گرفتن فیستول یا گرفت ، ممکن است از کاتترها به عنوان یک دسترسی دائمی استفاده شود.  کاتترها می توانند مستقیماً به لوله های دیالیز متصل شوند و از سوزن استفاده نمی شود.  کاتترها نسبت به سایر انواع دسترسی پیامد سلامتی بیشتری دارند.